Timemanagement

Door: Anouk Briefjes

Gisteren had ik zangles, maar voordat ik naar binnen ging moest ik toch even checken of het wel echt woensdag was. Ik heb het druk en op mijn ‘soort-van-vrije dagen’ probeer ik alles van te voren te plannen. Ik weet soms niet meer wat ik heb gedaan de dag ervoor. Misschien komt dat, omdat ik een “slashie” ben. Ik doe namelijk allerlei verschillende opdrachten en creatieve projecten die te maken hebben met theater, film, televisie, acteren, regisseren, trainen, produceren, schrijven, zingen, drama les geven, coachen. Het is dus mijn eigen schuld, maar ik weet dat ik niet gelukkig wordt van een vaste kantoorbaan. Bijvoorbeeld even lijstje van de afgelopen twee weken: dat begint met een afspraak met een trainer, dan voorbereiding van een voorstelling, naar de kapper, dan twee dagen een film maken voor een wedstrijd in Leiden, wat ook nog betekende heel weinig slaap, want ’s nachts monteren. Vervolgens direct door na deze dagen om ‘even’ op te passen op mijn nichtje en neefje. Zaterdag helpen met een groot Pink Ribbon event, wat te gek was; 50.000 euro opgehaald. De rest van de week, filmen voor een bedrijf, afspraak met een compagnon om een voorstelling te maken, produceren van het Nederlands film- en acteerweekend (daar ben ik overigens nog mee bezig, want dat is dit weekend). Training voorbereiden en geven aan docenten. Tussendoor nog eten met een vriendin en controle bij de orthodontist. Nog meer trainingen geven. Camerales voorbereiden en vervolgens geven aan 4 VWO klassen. Facturen maken, belasting betalen, andere facturen betalen, Richard de Derde lezen. Teksten leren voor een educatie opdracht. Audities doen, verjaardag van een vriendin vieren, aandacht geven aan mijn man en dan nog 110 mails per dag krijgen, weet-ik-veel#hoeveel whatsappjes lezen en proberen te beantwoorden. Facebookmessenger, sociale media post doen… Shit! Nu bedenken ik moet nog mijn website en cv updaten! En dan nu een blog schrijven… Ik hou van de afwisseling en van de mooie projecten, opdrachten die ik doe, maar nu verlang ik naar een vakantie, die ik waarschijnlijk veel later pas kan gaan boeken dan dat ik normaal doe (ga altijd in de winter en zomer weg). Want ik heb nu al opdrachten lopen tot en met april. En dan toch die angst houden als zzper in de kunstwereld. Heb ik wel genoeg werk? Kan ik rondkomen? Wat als er weer een crisis komt, overleef ik het dan opnieuw? En wat als er nog meer bezuinigd wordt in het theater? Moet ik nog meer sparen voor mijn pensioen? Kijk, zekerheid heb je nooit. Ook niet met een vast contract en een kantoorbaan. Verschil is wel dat wij als zzpers, ‘slashies’ en kunstenaars het niet kunnen permitteren om ziek te worden en we kunnen moeilijk nee zeggen tegen opdrachten. Bovendien moet je jezelf elke keer weer opnieuw bewijzen/solliciteren. Maar toch, als ik kijk wat ik allemaal heb mogen doen, dan leef ik nu twintig levens, ben ik ontzettend gelukkig en denk ik bij deze drukke maanden, tanden op elkaar en door gaan! Want wat een cadeau geef ik aan mezelf door te doen wat ik het aller-leukste vindt.