Op tafel staat een doosje

Door: Tim Schuitvlot

Op de tafel staat een doosje. Het doosje staat daar al twee weken. Het is nog dicht. Ik ben onrustig. Er komt een première van een voorstelling aan. Best spannend. En dat is niet het enige project dat op dit moment aan de hand is. Waar deze voorstelling bijna ten einde komt, is er al een begin gemaakt aan twee andere.

Ik ben er in de afgelopen jaren achter gekomen dat het maken van een voorstelling gepaard gaat met rituelen. En dan heb ik het niet over het branden van wierook of luid zingend om een paal dansen terwijl je bloemen door de lucht strooit. Ik bedoel bepaalde handelingen waar ik behoefte aan krijg als ik met een voorstelling bezig ben. Schoonmaken is er daar een van. Tijdens het opruimen orden ik niet alleen mijn huis maar ook alles wat met de voorstelling te maken heeft. Waar hoort wat en wat moet wanneer. En na een dag poetsen is niet alleen het huis schoon, maar mijn gedachten zijn ook weer geordend. Ik kan dan weer met frisse ideeën verder met het uitwerken van een verhaal en ik zie ineen de mogelijkheden om eventuele obstakels te omzeilen. Vlak na mijn studie had ik nog niet in de gaten dat ik deze rituelen nodig had. Als er tijdens zo’n drukke periode een plotselinge schoonmaakdrang naar boven kwam vond ik dat vooral onhandig. Waarom nu? Ik heb wel iets beters te doen dan het poetsen van de badkamer. Dat eindigde dan in totale stilstand. In mijn hoofd zat alles vast, en omdat ik de focus alleen maar op het fysieke maakproces legde stagneerde thuis ook alles. Ondertussen begrijp ik dat dit hoort bij mijn proces. En dat ik het vooral moet toelaten.

Nu heb ik nog een ritueel. En deze vond ik in het begin nogal gênant. Of eigenlijk meer kinderachtig. ‘’Je bent volwassen Tim, dit kan niet meer.’’ Dacht ik dan. Nu weet ik dat ook dit een ritueel is en dat het uitvoeren waarschijnlijk leidt tot oplossingen. Ik kijk naar het doosje. Ik denk dat dit het moment word waarop ik het ga openmaken. In mijn hoofd zit het vast en in het doosje zit de oplossing. Ik spreid de inhoud van de doos uit over tafel. Ik ben alleen thuis, de bovenburen zijn weg, dus niemand kan het horen of zien. Ik begin met uitzoeken. In het doosje zit Lego. Twee weken geleden gekregen van mijn beste vriendin. Zij weet dit ritueel. Ik begin rustig verder te bouwen aan de voorstellingen. En ook aan mijn Legoboot. Met twee verdiepingen. En een zwembad.