Door: Tim Schuitvlot

Genoeg is genoeg. Maar van sommige dingen kun je nooit te veel hebben. Twijfel. Iets waar ik regelmatig mee te maken heb. Het maken van keuzes is, in mijn dagelijks leven, niet per se m’n sterkste punt. Hoe weet je of de gemaakte keuze de juiste is? Of Erger! Wat als de gemaakte keuze niet de juiste blijkt te zijn? Misschien moet ik eerste de voor- en nadelen tegen elkaar afwegen. Maar zijn er in dit geval eigenlijk wel nadelen? Nee, die zijn er niet. Het is meer een soort van morele kwestie. Kan dit nog wel op mijn leeftijd? Mag dit nog wel op mijn leeftijd? Volgens de televisie in ieder geval wel. En volgens het internet ook en het internet liegt natuurlijk nooit. Keuzes, keuzes, ja of nee.

Dat je duidelijke keuzes moet maken is iets dat ik graag terug zie in het spel tijdens improvisaties van mijn leerlingen. Wanneer je tijdens een scène duidelijke keuzes maakt weet je namelijk precies wat je moet doen. Wat vind je van de ander? Wat wil je bij de ander bereiken? Wat wil je voor jezelf bereiken in de situatie? Wanneer een speler geen duidelijke keuzes maakt zie je dat als publiek meteen. Een scène gaat nergens heen, er wordt veel gepraat maar weinig gezegd en als toeschouwer weet ik niet precies waar ik naar zit te kijken. Vaak komt gebrek aan keuzes tijdens het spelen voort uit een soort van angst. Hoe weet je nu als acteur of je de juiste keuze hebt gemaakt? Of erger! Wat nou als je, als acteur, tijdens de scène de verkeerde keuze maakt? Klopt het wel? Is dit logisch? Gelooft het publiek dit wel? De enige manier om daar achter te komen is door te kiezen. Een keuze te maken. En daar dan voor de volle honderd procent voor te gaan! Echt helemaal. Niet een soort van ongeveer. In de meeste gevallen maakt het namelijk niet uit wat je kiest, als je maar kiest. Natuurlijk kan het gebeuren dat je keuze niet de beste optie was. In dat geval is er weinig aan de hand. Je staat namelijk in een improvisatie, niet in een echte situatie. Dat is het fijne van theater.

Terug naar de werkelijkheid. Zelf heb ik nog steeds geen keuze gemaakt. Nog steeds is er twijfel. Ik denk aan mijn spelers. Als de werkelijkheid een scène zou zijn, was deze op dit moment onduidelijk. Er moet gekozen worden. Het besluit wordt genomen. Ik ga het doen. Ik druk op bestellen, betalen, verzenden. Het voelt meteen goed. Dit was de juiste keuze. Genoeg is genoeg, maar van sommige dingen heb je nooit te veel. Zeker niet van Lego.