Gewoon normaal   |  3-7-2020

Door: Ben van Bokhoven

Ik vind het pittig, dat afstand houden. Ik knuffel mensen graag. Collega’s, ’s morgens als we aankomen op een school, vrienden als we elkaar een tijd niet gezien hebben en familie eigenlijk altijd. Ook de 1,5 meter afstand is moeilijk bij deze categorie mensen. Vaak ben je met meerdere bij elkaar en gaat het snel mis. Maar het moeilijkst vind ik het nog bij de categorie mensen die ik niet ken. Je kunt natuurlijk elke keer vragen of je er langs mag, of ze de melk willen aangeven in de supermarkt. Ik probeer me nu nog aan de regels te houden. Er zijn slimme mensen met verstand van zaken in dit land die nadenken over wat wel en wat niet. Die knappe koppen zullen niet alle situaties overzien en soms tegenstrijdigheden bedenken. Maar ik geloof erin dat ze hun best doen om hier zo goed mogelijk uit te komen. Ik weet, het wordt weer normaal, zelfs zonder vaccin komt er een moment dat we ons weer kunnen gedragen zoals we deden voor maart, althans zo heb ik nu het script bedacht. 

Op de valreep, net voor de schoolvakantie begint, zie ik dat alweer terug bij Tg Zwerm. Op de basisscholen hoeven alleen volwassenen nog afstand te houden van elkaar. De klassen zitten weer vol. Kinderen uit verschillende klassen mogen weer met elkaar spelen op het schoolplein. En wij kunnen onze basisschool voorstellingen weer spelen zoals ze bedacht zijn. Want sinds 1 juli zijn acteurs een uitzondering op de 1,5 meter regel. Wij mogen weer gewoon normaal bij elkaar in de buurt komen. Ik mag en kan mijn beroep weer normaal uitoefenen. Natuurlijk alleen als we gezond zijn en we zullen elkaar niet knuffelen. Tenzij dat in het script staat natuurlijk. Zo fijn! 

Gelukkig maar want er is niets fijner dan de voorstelling spelen en blije en lachende gezichten te zien. Van kinderen die net of nog net niet in de puberteit zitten. Met hen aan de hand van de voorstelling te praten over sociale media, seksualiteit of pesten. Ze uit te dagen om na te denken over dingen die ze in de pubertijd misschien iets te snel doen. Na te laten denken over keuzes die ze zullen gaan maken en grenzen die ze moeten bepalen en belangrijker nog, grenzen die ze aan moeten gaan geven. 

Toen half maart aangekondigd werd dat we ons op moesten maken voor “het nieuwe normaal” dacht ik: nee hoor, er komt een moment dat alles gewoon weer normaal is. We zullen iets meer op onze hoede zijn als jezelf of een ander ziek is. Iets eerder afstand houden en iets minder vaak een hand schudden.  Maar verder, wordt alles weer normaal, gewoon normaal. Tenminste dat staat wel in mijn script. 

Ben werkt als theaterdocent en acteur bij Op de eerste rij. Daarnaast helpt hij Sinterklaas een handje in de drukke feestmaand met zijn bedrijf Sinterklaas en hyperpiet. Over al deze werkzaamheden schrijft ie soms.