Dertigers-dilemma

Door: Tim Schuitvlot

Mijn verjaardag komt eraan. Of, om precies te zijn, hij is er. Vandaag, de dag dat deze Kollum verschijnt. Ik ben dertig. Jarenlang heb ik gedacht dat dit de leeftijd was waarop je alles voor elkaar moest hebben. Een relatie, een koophuis met een dakkapel en een tuin met rozen. Minimaal twee gelukte kinderen, een vaste veertig-urige baan met bovenmodaal salaris en bijbehorende auto van de zaak. Een hond (Labrador of Golden Retriever) en twee katten. Twee keer per jaar op vakantie en een skiweekend met vrienden. De relatie en de hond zijn gelukt maar ik kan niet skiën, heb geen rijbewijs, geen kinderen, een huurwoning en mijn werktijden (evenals mijn inkomen) fluctueren. De hond is trouwens ook nog geen Labrador en ook geen Golden Retriever. Gelukkig weet ik ondertussen dat je meer tijd mag nemen om je leven op orde te krijgen. Dat gebeurt waarschijnlijk pas op je vijftigste, als je er überhaupt al aan toe komt om het op orde te krijgen. En ik weet ondertussen ook dat het beeld dat ik had van hoe het zou moeten zijn eigenlijk helemaal niet bestaat. Zelfs niet in de echte grote mensen wereld. Natuurlijk gaan er wel dingen veranderen. Waar een eind komt aan mijn ‘twintigers-twijfel’ begint nu het ‘dertigers-dilemma’. De gedachte dat je op je dertigste alles zeker zou weten heb ik ook al laten varen. Gelukkig maar. Zolang je iets niet zeker weet, blijf je onderzoeken. Als dramadocent, theatermaker of acteur is het blijven onderzoeken van belang om actief te blijven. Je maakt een keuze, gaat eraan twijfelen en zoekt naar nieuwe mogelijkheden. Dit proces zorgt voor nieuwe spelingangen, ideeën voor voorstellingen, theatrale vondsten of originele situaties voor een scène. Als je stopt met onderzoeken val je stil, en stilstand is achteruitgang. Vanaf vandaag dertig dus. En ondanks dat ik weet dat ik niet alles zeker hoef te weten en ook nog niet in het bezit hoef te zijn van een eigen huis, heb ik wel het gevoel dat ik vanaf nu belangrijke beslissingen moet gaan nemen. Laat ik daar dan maar meteen mee beginnen. Bij deze besluit ik dat ik blijf twijfelen. De komende veertig jaar in ieder geval. Misschien dat het daarna tijd wordt voor de ‘zeventigers-zekerheid’, maar nu nog niet. De komende decennia wil ik nog niet tot stilstand komen. Zo, dat weet ik nu in ieder geval zeker. Denk ik…