Door: Robbie Aldjufri

Als je een grap maakt en niemand lacht, is het dan nog een grap?

Het is een nachtmerrie te noemen: De stilte na de clou.

Ik zag op Instagram een filmpje van een bekende grappenmaker, die zich in een grap onbedoeld schuldig had gemaakt aan het beledigen van een hele bevolkingsgroep.

Ik voelde me niet beledigd. Maar ik denk dat daar niet de clou zit.

“Het was maar een grapje.” Stond in de comments. Dat prikt mij. Want een professionele humorist weet. Het is nooit alleen maar een grapje.

De grap is bedoeld om op te vrolijken. Maar ook om te ontwapenen en te breken. Om de status quo te schaven en schuren.

Om pijn te vergeten. Om vrienden te maken Als zwaard, als kussen en om ondertussen alle ongemakken weg te strijken.

Om politiek, afkomst, religie, ideologie en meningsverschillen te laten praten met elkaar. Harten te raken. Families te helen, tirannen te steken.

Om te plagen, om te smeken om te vragen om hulp De grap maakt je groot, de grap trekt je uit de schulp. Is hij briljant dan ben je de held.

Is hij verkauwt dan ben je lame. Is hij ongepast dan ben je de lul. Hoe grappig je het ook bedoelt.

Is het nog een grap met De stilte na de clou?