Door: Esther Hulst

We hebben het heel lang uitgesteld, maar toen we merkten dat de 2e lockdown enorm lang ging duren, zijn we overstag gegaan. We gingen de voorstelling online spelen. Je leest het goed: het ging niet meteen van harte.

Maar… na een paar uur mokken en chagrijnen was ook ik om. Ik had er zelfs wel zin in. Want deze bizarre tijd biedt naast chagrijn ook de mogelijkheid om nieuwe formats uit te proberen.

Ik sparde met verschillende mensen over hoe we de voorstellingen geschikt konden maken voor online. Gewoon spelen voor de webcam leek mij zeker afbreuk doen aan onze voorstellingen. Dus werd de camera die ene leerling die we normaal gesproken in de kring aankijken of aanspreken, werd de nabespreking een quiz en werd het geheel 20 minuten korter.

Eén dag hebben we gerepeteerd. We waren er ongeveer klaar voor. Klaar genoeg om op 15 februari met zelfvertrouwen onze eerste online voorstelling ooit te spelen. Met zelfvertrouwen én zenuwen. Want na 8 weken niet spelen ga je jezelf toch afvragen of je het nog wel kunt en of je de tekst nog weet. En -most of all- of het wel overkomt, want er zit toch een camera, een scherm tussen.

Op van de zenuwen gingen we aan de slag. Nog snel even het geluid en beeld testen voor de leerlingen en docenten binnenstroomden. Of hoe zeg je dat…? De computer bliepte bij elke leerling die zich meldde in de meeting. We waren begonnen.

Na 5 minuten en wat appjes van klasgenoten en docenten dat we gingen beginnen en dat de laatkomers nu echt moesten klikken op de teams link in magister of de mail, was iedereen er. De allereerste online voorstelling van Tg Zwerm begon. En ik kan zeggen: je weet pas wat je hebt gemist als je het weer aan het doen bent.

Ik had het allemaal zo enorm gemist, net als mijn medespelers. De leerlingen, het spelen, de reacties, hoe lomp soms ook, de verveelde gezichten die na 3 minuten toch een stuk minder verveeld kijken. De betrokkenheid tijdens de quiz. De beeldschermen kleurden blauw, rood en groen als antwoord op de quizvraag. Een jongen was zelfs zo fanatiek dat zijn gehele kamer, door midden van ledlicht, in de kleur van zijn antwoord oplichtte. Hoe fantastisch is dat?

We speelden alsof ons leven ervan afhing. Misschien is het te vergelijken met de dansende koeien in de wei als ze na een koude winter in de stal weer naar buiten mogen. Dat waren wij, maar dan in een warme zwarte studio. Het verschil moet er zijn.

En het is dus gelukt. We kunnen online spelen. De eerste 10 voorstellingen zitten erop. We hebben de variant met leerlingen in de klas en wij via het Digibord ook al geprobeerd en ook dat lukt en, bovenal, het werkt. We zijn zo blij. We kunnen weer doen waar we goed in zijn!

Benieuwd geworden naar het online aanbod? Check dan de video hieronder of neem contact via telefoon: 023-205 2482 of mail.