Door: Esther Hulst

Nog 10 weken tot het einde van het schooljaar. “Dat is kort, bijna vakantie!” hoor ik van mensen die niet in het onderwijs werken. Maar voor onderwijs-mensen is dit de langste ruk van het hele schooljaar. Natuurlijk zitten er allerlei vrije dagen tussen: Hemelvaart, Pinksteren, een laatste studiedag. Maar het blijft een lange periode: 10 weken. En ik heb er onwijs veel zin in!

De afgelopen twee weken was ik op vakantie in Zuid-Spanje. 2 weken relaxen met het hele gezin, schoonfamilie, vrienden en nog wat aanhang. 2 weken lang opstaan zonder wekker. 2 weken geen deadlines. 2 weken ontbijten met uitzicht op de vallei. 2 weken lang heerlijke tappas. (Bijna) 2 weken lang zon. (Bijna) 2 weken lang liggen op het strand. 2 weken lang doen waar je zin in hebt en samen zijn met het gezin. Heerlijk….

Vóór Corona maakten we lange verre reizen naar Thailand, Indonesië. Ook met de dochter. Maar vanwege Corona was dat er de afgelopen 2 jaar niet bij. Ik was helemaal vergeten hoe fijn ik reizen vind. Het onderweg zijn, de nieuwe ervaringen die je opdoet, die nieuwe wereld door de ogen van de 4-jarige dochter zien… Heerlijk… Sinds Corona zijn we niet langer dan een weekje weg geweest en nu hadden we de hele meivakantie vrij. In de auto naar Schiphol verstuurde ik de laatste offerte maar daarna ging de laptop echt 2 weken dicht.

Op weg naar het huis dat we met z’n allen hadden gehuurd, voelde ik opeens een rust over me komen die ik al 2 jaar niet gevoeld had. Al 2 jaar sta ik wat betreft werk in de overlevingsstand. Inmiddels iets relaxter dan tijdens de allereerste lockdown. En met het bedrijf gaat het enorm goed. Gelukkig. Maar toch in de overlevingsstand, alles om door deze bizarre tijd heen te komen.

En nu in dat mooie Spaanse huis, in dat heerlijke weer, met dat heerlijke eten op dat prachtige strand, met allemaal lieve familie en vrienden, kon ik helemaal ontspannen. Op het strand niksen, uren tafelen (ja ook met 4-jarige dochter), kletsen met vrienden en familie, zwemmen in een ijskoude zee met neef en nicht, liedjes zingen met de dochter, opstaan zonder wekker en keihard lachen.

Op het strand met m’n 15-jarige nicht maakten we “lelijke” selfies voor Snapchat om haar Snapstreaks te behouden. Als je dit niet begrijpt geeft dat niks, lees vooral verder! Mijn nicht is een vervent Snapchatter en haar vrienden ook. Een Snapstreak houdt in dat je een vriend(in) 3 dagen achter elkaar Snaps (lees: foto’s) stuurt en dat die vriend(in) daar binnen 24 uur op reageert. Het resultaat: mijn nichtje zat minstens 1x per dag haar “Snap-administratie” bij te werken (lees: als een razende foto’s sturen) om die Snapstreak maar in stand te houden. En terwijl we dit aan het doen waren, wist ik ineens wat er anders moest aan een scène in iSocial.

Het werkte: de rust en de totale ontspanning zorgden ervoor dat ik weer geïnspireerd werd. Het verzinnen van deze nieuwe scène voelde niet meer als werk, maar als een cadeau. Echte inspiratie. Ik kan er dus weer helemaal tegenaan. Ik heb zo genoten van de nieuwe ervaringen, niets te hoeven en elke dag een nieuw avontuur aan te kunnen gaan. Ik had het de afgelopen paar jaar zo gemist! Ik ben weer helemaal opgeladen voor de laatste tien weken van dit schooljaar.