Tim's Kerstwonder | 23-12-2018
Tim’s Kerstwonder
Door: Tim Schuitvlot
Vanaf het balkon achterin bekijk ik de Westerkerk in Amsterdam. Een indrukwekkend uitzicht. Het heeft ook iets sereens, zo’n kerk. Kerstmis komt eraan. Een mooi moment om stil te staan bij het afgelopen jaar. En dit jaar was voor mij best bijzonder. In zeven maanden een film gemaakt, afscheid genomen van opa, te horen gekregen dat er nieuwe familie op komst is en er was nog iets, O ja, mijn man en ik zijn getrouwd. Waar kerst voor veel mensen de gezelligste tijd van het jaar betekend, is kerst voor een theaterdocent ook een periode van kerstpresentaties. Over vier uur is de Westerkerk het toneel van een kerstviering. In dit geval een soort groep acht musical, maar dan met de hele school. Iedere klas levert een bijdrage in de vorm van een liedje, een gedichtje of ze hebben geholpen bij het maken van de versieringen voor de kerk. Ook wordt er uit bijna iedere groep een speler aangeleverd voor het stukje spel dat de viering verbindt.
Een groep spelers kent elkaar meestal al een beetje. En het niveau van de groep ligt dicht bij elkaar. In dit geval is dat dus anders. De spelers zitten niet bij elkaar in de klas, verschillen van leeftijd en waar sommige al ervaring hebben met het werken met een script, kunnen anderen net lezen. En is weinig tijd. In zes repetities van twee uur moet alles samenkomen. En er is geen tijd om op de locatie te oefenen. En er is eigenlijk ook geen generale, waarin alles wat er op deze avond gaat gebeuren een keer chronologisch wordt doorgenomen. En tijd voor een technische doorloop is er eigenlijk ook niet. Over vier uur is het zover. Geen stress. Terwijl ik vanaf het balkon de kerk bekijk zie ik de avond voorbijflitsen. Spelers die verdwalen in de grote kerk, huilende kleuters die struikelen over kabels, kortsluiting bij microfoons een en decor dat in rook opgaat omdat een leerling van de spanning niet een kaars, maar het tafelkleed aansteekt.
Nu snap ik dat deze avond draait om samenzijn. Ouders verwachten geen Broadway-productie en zijn al lang blij als ze hun zoon of dochter een liedje horen zingen. Maar ik wil zelf wel een soepele voorstelling. De spelers hebben hard gewerkt en ze verdienen een mooi optreden. Ondanks dat ik niet gelovig ben lijkt me dit een goed moment voor een klein gebedje. Baad het niet dan schaadt het niet, en we zijn toch al bij hem, of haar, op visite.
De spelers komen binnen. Over een uur is het zover. Er worden een aantal kleine dingetjes doorgenomen. Kostuums worden aangetrokken en haren opgestoken. De ouders lopen de kerk in en de organist begint te spelen.
De kleuters zijn aandoenlijk, het koor zingt uit volle borst en spelers kennen alle scènes van begin tot eind. Ouders zijn blij en de school is tevreden. Misschien komt het door het geweldige aanpassingsvermogen van kinderen, misschien was het de hand van God. Ik denk zelf dat het door de tijd van het jaar komt. Kerstmis komt eraan. En daar hoort een kerstwonder bij. Fijne dagen.