Door: Anouk Briefjes

Op bijna alle scholen waar ik kom is een lerarentekort. Basisonderwijs, middelbaar onderwijs, hoger onderwijs. Het ministerie van Onderwijs verwacht dat er volgend jaar meer dan vierduizend banen in het basisonderwijs oningevuld zijn en in 2025 zullen dat er meer dan tienduizend zijn. Tienduizend klassen zonder leraar en heb ik het alleen nog maar over het basisonderwijs.

Van alles wordt er geroepen hoe het komt en dat er meer diversiteit moet komen, meer geld, betere carrièreperspectieven voor docenten noem maar op. Maar of ik nou echt oplossingen hoor, nee eigenlijk niet. Wat ik vooral zie en hoor is dat de werkdruk hoog is. Het lesgeven geeft geen stress, maar alle zaken die erom heen moeten worden geregeld is veel. En wat er allemaal van je als leraar wordt verwacht wordt steeds meer. De bureaucratie is enorm en heel veel verplichte bijzaken nemen veel tijd in beslag. Krijgen ze daar altijd voor betaald? Nee zeker niet.

Soms roepen mensen lekker makkelijk om leraar te zijn, je hebt de meeste vakanties van iedereen. Wie dat nog gelooft dat een leraar niks hoeft te doen tijdens zijn vakantie, zou eens moeten vragen wat hij of zij doet tijdens die vele ‘vrije’ dagen. Of überhaupt wat een docent allemaal doet op één werkdag. Vooraf wordt de les voorbereidt, nadat dit conform is volgens de doelstellingen van het niveau en de leerjaar en de authenticiteit van de school. Tijdens les moet je flexibel zijn, want soms zijn net de leerbehoeften anders, of speelt er iets wat urgenter is. Het nakijken van proefwerken, het invullen van papierwerk voor school, voor de overheid, voor de leerling. En oh ja ook nog even iets uitzoeken voor de ene leerling die ergens problemen mee had. Je zorgen uiten over een thuissituatie en nog even kijken voor een ingang voor een stageplek voor die andere leerling. Je voorbereiding op een bijscholing en of je ook nog komt naar de voorlichtingsavond voor ouders over sociale media.

Stel je bent mentor van twee klassen van ongeveer 25 leerlingen (als het er al niet meer zijn), dan betekent dat je zoveel keer per jaar 50 oudergesprekken voorbereid en uitvoert. Weet dat zowel ouders als leerlingen mondiger zijn geworden dus dat lijkt me niet de meest makkelijke taak om uit te voeren.

Ik ken een kleuterjuf die in de vakantie haar klaslokaal schilderde en opknapte, als zij het niet zou doen, zou het niet gebeuren, want er is geen geld. Die koopt ook voor haar kinderen leuk speelgoed. Ze heeft er nog een extra scholing bijgedaan, zodat ze haar kinderen op een mooie bijzondere manier extra kan coachen op hun talenten.

Geen gebrek aan liefde voor dit vak. En misschien mag de waardering voor de docenten gewoon wat meer zijn, wat meer geuit worden. Iets meer respect voor de docent. Niet alleen door ouders en leerlingen, maar ook door de overheid, het bedrijfsleven.

Uiteindelijk heeft iedereen baat bij goed onderwijs. En het kloppend hart daarvan ligt bij de docent. Laten we dat vooral niet vergeten.