Multidisciplinair

Door: Anouk Briefjes

In het tweede jaar van mijn theateropleiding gingen we een voorstelling maken vanuit een andere discipline. In ons geval was dat vanuit vormgeving, ontzettend interessant om te doen, omdat je anders gaat denken over de voorstelling en je komt op andere originele ideeën. Die je waarschijnlijk nooit had gehad, als je vanuit dezelfde methodiek had gewerkt.

Ten slotte is alles metafoor in een theater en vertelt elk klein detail iets over je verhaal. Gedachten over het verhaal worden op een andere manier gevormd en helpen om je uit een vast denkpatroon te halen.

Bij het regisseren van een videoclip werkte ik met een hele goede choreograaf. Deels voorbereid en voor een groot gedeelte werd de dans ter plekke gemaakt. Superfijn dat de choreograaf mijn idee en verhaal kon vertalen naar de dans. Ik vond het erg bijzonder om te zien wat dans kan doen om je verhaal te vertellen. En hoe sterk een emotie naar voren kan komen in soms maar één beweging.

Het is hetzelfde als je een groot theatergezelschap regisseert. Elke afdeling krijgt een idee, een kader van de regisseur en creëert vervolgens het beste vanuit zijn discipline wat daar bij past. Hoe meer vrijheid daarin wordt gegeven, hoe verrassender de inbreng kan zijn. Zo had ik een heel gesprek met de kostuummaker van een voorstelling en zij legde me uit wat het idee daarachter zat. En daar was ik zelf nooit opgekomen. Een acteur was bijvoorbeeld langer dan de andere acteur, maar had een lagere status. Hierdoor gaf ze hem een petje, zodat hij letterlijk kleiner werd gemaakt.

Aan deze momenten moest ik denken van de week. Hoe vaak denken we niet alleen vanuit ons eigen perspectief en referentiekader. We vergeten vaak het verhaal of idee van de ander. En door bewust een ander perspectief te kiezen, helpt het om je eigen denkpatronen los te laten.

Niet voor niks heb ik cultuurfilosofie gevolgd op de universiteit. Wat ik interessant vind aan filosofie is dat het helpt om alle kanten van iets te overdenken en in te zien. Dat je gaat nadenken over iets wat heel simpel lijkt, maar ineens ongelofelijk ingewikkeld wordt.

Socratische gesprekken vind ik ook mooi. Het gaat niet om het overtuigen van jouw mening, maar om het luisteren naar de gedachten van anderen. Alleen door vragen te stellen. Volgens Socrates is het hoogste doel van de filosofie dat je jezelf ontwikkelt tot een verstandig mens. Een persoon die beschikt over moraal en geestelijke vrijheid. Uiteindelijk filosofeer je om je jezelf en anderen beter te begrijpen.

Zou het niet mooi zijn als hier wat meer aandacht voor zou komen? Bewust jongeren, medewerkers, directeuren, politici en noem maar op, te prikkelen om vanuit een ander perspectief, een andere discipline te denken. Ik probeer het in ieder geval, tijdens mijn dramalessen, coaching, trainingen en regie. En ik hoop dat ik dat nog lang mag blijven doen.