Millennials - deel III

Een vierluik over de uitdagingen van een millennial en de paralel met de huidige tijd. Deel III: Ongeduld

En? Voelde je je ongeduldig? Deel lll zou eigenlijk op 11 februari online komen. Heb je niets gemerkt? Dan gaat deze blog niet over jou. Heb je je zitten opvreten, de site elke dag zitten refreshen, ons gemaild, gebeld en ge-appt met de vraag wanneer eindelijk deel lll online zou komen? Dan moet je dit echt even lezen:

Terwijl ik in Spanje seizoen twee van mijn favoriete serie zit te bingen, gestreamt op mijn tablet met 4G-data die gewoon vanuit mijn bundel gaat (met dank aan Neelie Kroes) bestel ik op mijn telefoon nog even wat korte broeken. Ik zie dat het in Nederland lekker weer is en ik kan wel een paar nieuwe gebruiken. Morgen kom ik rond éénen thuis, dus laat ik mijn pakketje om twee uur afleveren. Onmiddelijke bevrediging van behoefte. Ik ben er gek op. Ik binge, bestel, face-time, app en swipe erop los. Alles om maar onmiddellijk te voldoen aan mijn behoeftes.

Gek eigenlijk, zei ik laatst tegen een juf, dat kinderen van tegenwoordig zo weinig geduld meer hebben. Waar is de tijd gebleven dat we op zaterdagavond fris gedoucht met net gekamde haartjes met het hele gezin en een bakje chips op schoot naar de nieuwste aflevering van 12 steden 13 ongelukken gingen zitten kijken? En dat, als ‘ie afgelopen was, we zonder morren weer een week wachtten. De technologie (waarvan ik de effecten in deel ll beschreef) stelt ons meer en meer in staat om metéén te krijgen wat we willen. Valt mij dan hetzelfde ongeduld ten deel als de kinderen waarover ik met de juf sprak? Nee. En dit is waarom:

Simon Sinek zegt in zijn filmpje dat millenials (en m.i. in nog grotere mate de kinderen van millenials) problemen hebben met zaken waarbij niet onmiddellijk hun behoeften vervuld worden. Dit gaat met name over omvangrijke processen als het ontwikkelen van persoonlijkheid, het ervaren van liefde, het aanleren van sociaal gedrag, het ontwikkelen van executieve functies of het leren omgaan met problemen. Door alle mogelijkheden die de tegenwoordige tijd biedt lijkt het wel alsof kinderen niet meer leren dat sommige zaken in het leven geen onmiddellijke bevrediging van behoeftes leveren. En dit is niet alleen erg voor de buitenwereld, maar ook voor het kind zelf. Dit gaat namelijk twijfelen of het proces wel goed verloopt, of zijn of haar rol in het proces wel klopt, of het kind wel voldoende zijn best doet. Zou het niet handiger zijn als we kinderen leren dat er dingen bestaan die daadwerkelijk moeite kosten, waarop je moet wachten. Processen die schuren, pijn doen, waarin je moet falen. Dingen die je moet oefenen, nog eens proberen, waarvoor je door je frustratie heen moet, door je grenzen en blokkades. Hoe? Veel geduld en hard werken.

En laat dit nu net de onderliggende pijlers van cultuureducatie zijn. Door het leren spelen van een instrument, het leren spelen van een scène of het leren dansen van een choreo oefen je niet alleen de vaardigheid. Je ontwikkelt een besef: dat deze zaken veel geduld en hard werk vergen, voordat uiteindelijk de behoefte bevredigd wordt. Veel van onze producten geven de aanzet tot deze gedachte. Neem nou een TheaterChallenge: met zo’n 200 leerlingen in één dag een voorstelling maken gaat niet alleen over het resultaat op het podium. Het gaat over het besef dat je met geduld en hard werken een resultaat neerzet waar geen swipe, app of bestelling tegen op kan. Je zet namelijk iets neer waar je trots op kunt zijn. Die bevrediging gaat een stuk langer mee dan de bevrediging die je ervaart bij het bingen van een tweede seizoen. Kan ik je uit eigen ervaring vertellen.