Handen vasthouden  |  9-4-2017

Handen vasthouden

Door: Anouk Briefjes

Een willekeurige kleuterklas. Je bent vier jaar en je moet met de juf in een rijtje naar het gymlokaal lopen. Dan loop je hand in hand met je beste vriendje. En of dat nou een jongen of een meisje is, dat maakt eigenlijk helemaal niks uit. Vaak zie je wel jongens bij jongens lopen en meisjes bij meisjes, maar alles is in principe geoorloofd, want je vindt elkaar lief en dus hou je elkaars hand vast.

Ik doe dit nog steeds, met mijn vriendinnetjes, vriendjes, zusjes, neefje, nichtje, man. Liefst nog gearmd ook. Lekker veilig en lief en gezellig. Ik denk hier nooit over na, maar ik ben me er helaas van bewust dat dit niet voor iedereen geldt. Barbara Barends heeft naar aanleiding van het geweld tegen hand in hand lopen van mannen opgeroepen om massaal als mannen hand in hand te gaan lopen, foto’s maken en online posten. Als teken tegen het homogeweld. Mooi gebaar en ik hoop dat dit voor een ommekeer zorgt.

Later bedacht ik me dat we eigenlijk gewoon veel meer hand in hand moeten gaan lopen. Daar krijg je een veel veiligere en mooiere samenleving van. Uit onderzoek is gebleken dat je rustig wordt als iemand je aanraakt. Sterker nog we hebben dit nodig om te leven.

Toen ik Amerika woonde ontmoette ik Lisa, zij zong onder andere in een koor. En elk jaar traden zij met Kerst op in een gevangenis. Nadat ze diverse kerstliederen hadden gezongen, gaven ze de gevangen een hand een wenste hun een heel fijn kerstfeest. De reactie van de gevangen was, dat ze elk jaar uitkeken naar dit koor. Misschien niet zo zeer voor het zingen, maar vooral voor die hand, want dat was de enige keer in het jaar dat ze iemand anders aanraakten. Ze bloeiden er letterlijk van op.

Wat aanraking, affectie met je doet is ongelofelijk belangrijk. In jaren veertig voerde René Spitz (psychoanalist) een heel luguber experiment uit. Spitz wilde weten of de mens kon overleven zonder affectie. Twintig baby’s kregen wel de basisverzorging denk aan voeding, verzorging en wassen. Verder mochten de verzorgers niks doen, niet meer dan nodig aanraken en ook niet communiceren. De baby’s konden niet ziek worden, want de omgeving werd steriel gehouden.

Na vier maanden werd dit afschuwelijke experiment stopgezet. Op dat moment was meer dan de helft van de baby’s gestorven. Terwijl ze fysiek gezond waren. Affectie, aanraking is dus noodzakelijk voor de mens.

Kortom als we dit allemaal weten en voelen, laten we dan nog meer elkaars handen vasthouden. Mannen bij mannen, vrouwen bij vrouwen, mannen bij vrouwen, vrouwen bij mannen, hoe en met wie dat maakt allemaal niks uit, als je die hand maar gezellig vasthoudt.

Anouk acteert, regisseert en geeft les, onder andere als theaterdocent bij TheaterChallenge. In haar blog schrijft ze over wat haar inspireert en aan het denken zet. Over haar belevenissen binnen én buiten het theatervak en hoe zij daar mee om gaat.