Door: Esther Hulst

De NPO-gelden worden verlengd. Dat wil zeggen dat de gelden ook in de schooljaren 23-24 en 24-25 nog mogen worden ingezet. Scholen kunnen via een menukaart kiezen voor verschillende interventies. Wat niet iedereen weet, is dat één van deze interventies Cultuureducatie is.

Gelukkig zijn er ook scholen die dit al wel weten en ons hebben weten te vinden. Zo verzorgen we al het hele jaar dans- en theaterlessen op De Kwikstaart een enorm grote, leuke basisschool in Uithoorn. De leerlingen, leerkrachten en onze docenten staan elke week te springen om weer met elkaar aan de slag te kunnen gaan.

De NPO-gelden kun je dus inzetten voor Cultuureducatie. Nu staat er in de eerder genoemde menukaart dat de effectiviteit van Cultuureducatie laag is. Ik durf dat te betwisten. Van de scholen waarmee wij met Op de eerste rij contact hebben, horen we vooral dat het sociaal-emotioneel een ‘rommeltje’ is bij de huidige klassen. Soms zijn er zelfs losgeslagen klassen die naar niets of niemand luisteren.

Niet zo gek als je bedenkt dat we al twee jaar van lockdown naar lockdown bewegen. En dat klassen dus al twee jaar niet normaal aan groepsvorming doen. Daar komt bij dat docenten ook tot hun nek in het werk zitten, steeds weer moeten aanpassen, offline, online, hybride. Geen gemakkelijk klimaat voor een goede sociaal-emotionele ontwikkeling.

Wij merken nu dat juist onze lessen enorm bijdragen aan de sociaal-emotionele ontwikkeling. De theaterlessen gaan voor een groot deel over acteren, over doen alsof, over je inleven in een ander. Daarnaast maken we elke week in groepjes scènes. Dat samenwerken moeten kinderen leren en hoe leer je dat? Door te doen. In een veilige omgeving, waar het niet erg is als het een keer mislukt. En ja, de theaterles is bij uitstek zo’n plek waar ook mislukkingen gevierd worden. Want vaak is een mislukking met kleine aanpassingen een juweel van een scène.

Een vast onderdeel is ook dat leerlingen elkaar feedback geven. Door dat op een goede manier te doen, durven ze meer tegen elkaar te zeggen en leren ze op een aardige manier kritisch op elkaars werk te zijn. Iets waar je de rest van je leven wat aan hebt.

Niet alleen in de theaterlessen, maar eigenlijk in alle verschillende disciplines van Film & Video tot dans zien we deze voordelen. Waarom? In deze lessen gaat het even niet alleen over de cognitieve kwaliteiten. Om te shinen in de dansles hoef je geen staartdeling te kunnen maken. Niet dat die niet belangrijk zijn, maar voor leerlingen en leerkrachten is het fijn om ook succesmomenten te beleven op andere vlakken. Dat mega-verlegen jongetje dat uit zichzelf de hoofdrol speelt in zijn scène. Of dat drukke, brutale meisje dat nooit stil kan zitten en altijd afgeleid is, dat nu ademloos naar een filmpje van een medeleerling heeft zitten kijken en daarna ook nog rake feedback geeft. Dat zijn niet goed meetbare, maar toch enorm grote stappen die leerlingen zetten, dankzij Cultuureducatie.

Heeft jouw school nog NPO-gelden en twijfelen jullie waaraan jullie het zullen uitgeven? Denk dan ook aan Cultuureducatie. Waarom? Omdat wij én de scholen die ons al wisten te vinden, denken dat niet alleen het cognitieve extra aandacht verdient, maar vooral ook het sociaal-emotionele: samenwerken, elkaar feedback geven, aandacht hebben voor elkaar, iets samen maken.