Drie kwartier

Door: Martijn Huitema

Sam: ’Sint Maarten was echt wel groter dan dat blaadje!’

Verwoed probeer ik aan een groep 4 uit te leggen dat het A4’tje dat ik vast heb de alsof-mantel van Sint Maarten is. ‘Natuurlijk was hij in het echt groter’, probeer ik. ‘Ongeveer zo groot als de meester’. Mick: ‘Oh, das ongeveer 3 meter 65 jongens’. Het gevoel en daadwerkelijke meetkunde kunnen nog wel eens wat door elkaar lopen, zullen we maar zeggen. Niet alleen leveren lengtematen geweldige uitspraken op, ook afstanden (meester, ik was op de fiets naar Turkije), of tijdseenheden (morgen was jij ziek, hè meester?) doen het leuk.

Laatst was ik bij een crematie. Een familielid dat een leven had geleefd. Een mooie 86 jaren lang. In de toespraak werd het leven in vogelvlucht beschreven: Geboorte, school, oorlog, werken, vrienden, verliefd, getrouwd, huis, kinderen, pensioen, laatste jaren. Hoewel het verhaal doorspekt was met grappige, ontroerende en mooie anekdotes raakte het mij toch op een heel andere manier: ineens zag ik mezelf zitten. Geboren: check. School: check. Vrienden: check. Werk: check. Huis: check. Getrouwd: check. Kind: check. Ik ben al op één derde.

Maar dat was nog niet eens wat mij het meest fascineerde. Na drie kwartier stonden we namelijk aan de koffie. Drie kwartier. 86 jaren in drie kwartier. Het hele leven, met alles erin, alle blijdschap, alle verdriet, de lastige keuzes, de makkelijke keuzes, zelfs alle onbenulligheden, in drie kwartier samengevat. Drie kwartier die iedereen krijgt aan het einde. Deze realisatie leidde bij mij meteen tot een omkering: Wat zou ik allemaal in mijn drie kwartier willen? En gelijk stak de relativist in mij (die toch al sterk aanwezig is) de kop op: wat maken al die kleine, zo op het oog onbelangrijke beslissingen dan nog uit? Waar zou ik me nog druk over maken? Drie kwartier is niet lang genoeg voor al die gedoetjes.

Maar misschien moet ik het zien met de gevoelsmatig-meetkundige blik van Sam en Mick: er wordt een tijdje gesproken over je leven. En hoe mooier het verhaal, hoe langer het lijkt te duren. En alle beslissingen, groot of klein, dragen bij aan de schoonheid van het verhaal. Weet je wat: ik ga ervoor zorgen dat iedereen minstens een week zit te luisteren.