Dag Sinterklaas  |  7-12-2022

Door: Esther Hulst

De Sint is weer op weg naar Spanje. Het grote feest is voorbij. Voor veel docenten betekent dit een eind aan heel veel onrust. Voordat ik moeder was, dacht ik hier ook zo over. Ik vond het een onrustige tijd. Los van traditie en controverse, vroeg ik me soms echt af of we er met z’n allen verstandig aan deden om het Sinterklaasfeest zo groots te vieren.

Maar zoals veel dingen in het leven wordt ook de Sint helemaal anders met een klein, gelovig kind in huis. De dochter is bijna 5 en maakt Sinterklaas voor het eerst mee op de basisschool. Ze praat met klasgenoten en vriendjes over of ie wel echt bestaat en hoort wie welke cadeaus krijgt. Ook bespreken ze hoe vaak iedereen z’n schoen mag zetten, de briefjes die ze naar de Sint schrijft en in haar schoen stopt. En…niet te vergeten de appel voor Ozosnel.

Dit jaar kijkt ze ook voor het eerst bewust naar het Sinterklaasjournaal. Van mij mag dat wel een beetje minder dramatisch. Zowel mijn theatermakershart als mijn moederhart vond het soms een beetje te gortig worden met wat er allemaal mis ging. Maar dit geheel terzijde. Zij vond het fantastisch. Gelukkig kwam alles goed tijdens de laatste aflevering. De man was toen niet thuis. Tijdens het naar bed brengen moest ik van de dochter beloven aan papa door te geven dat paardenpiet gevonden was en het grote boek ook. En dat pakjesavond gelukkig gewoon door kon gaan. Papa hoeft zich dus geen zorgen meer te maken. De lieve schat!

Natuurlijk was er onrust door de Sint. Maar ik zag voor het eerst van dichtbij de schoonheid van het Sintfeest. De blijdschap als er cadeautjes in haar schoen zaten. De brieven die de Sint terugschreef en die wij dan weer (voor)lazen. Het maken van een verlanglijst, at van dag tot dag nog wisselde. Wat dan geen drukte bij haar opleverde maar wel bij ons… Oh nee, hebben we de verkeerde cadeaus gekocht?

Ook in mijn theaterlessen zag ik dit jaar de schoonheid terug. Dankzij DramaOnline, een online dramamethode, waar ik sinds dit jaar een abonnement op heb, kwam ik Sinterklaaslessen tegen. Eerder deed ik ook altijd wel iets aan Sinterklaas, maar dat voelde altijd als een opoffering van de les, maar bij deze methode was het helemaal geïntegreerd. De les heet: Speel het Sinterklaasjournaal. Deze titel sprak me niet meteen aan, want nog meer “Sint-onrust” maar toen ik de les las, ging ik overstag.

De les ging dan wel over Sinterklaas, maar theatermaak-technisch ging het over problemen in een scène en dus over drama. Super leuk. Het Sinterklaasjournaal bleek een fantastisch vehikel om dramatische problemen mee te verkennen. De leerlingen ging vol overtuiging aan het werk. Ze waren mega gemotiveerd, want ‘Sinterklaas’. En wat een geweldige stukjes kwamen eruit! Ze maakten complete Sinterklaasjournaals met meerdere Dieuwertje Blok’s, Rachels en Jeroens, verzonnen originele problemen en speelden overtuigend.

Sint zorgt dus niet alleen voor onrust, maar ook voor bijzonder mooie, goede, originele, ontroerende stukjes. En voor een intens blije dochter tijdens pakjesavond omdat iedereen (opa, oma, neefje, tante en papa en mama) kreeg wat ie graag wilde. Ik verheug me nu al op volgend jaar.

Esther is eigenaar van Op de eerste rij. Ze maakt, schrijft en speelt voorstellingen met Theatergroep Zwerm en is daarbij werkzaam als theaterdocent. Hier schrijft ze over het maken van nieuwe voorstellingen, het lesgeven en haar leven als werkende moeder.