Inspiratie

Door: Esther Hulst

“Oké, nu moet je echt beginnen aan die blog!”

“Maar het is zaterdag!”

“Had je eerder moeten beginnen!”

“Maar ik heb vandaag al heel hard gewerkt!”

“Je hebt het beloofd!”

“Maar het is zaterdagmiddag!”

“Doe je laptop open en begin gewoon.”

Oké, denk ik. Ik ga beginnen. Als ik begin komt er vanzelf iets. Ik doe m’n laptop open… Staar naar het beeldscherm… Heel lang staar ik naar het beeldscherm… En besluit dan… te gaan opruimen.

Mijn hoofd is te vol. Als ik het huis eerst aan kant maak, wordt het vanzelf rustig in mijn hoofd. Ik schuif de laptop aan de kant en begin. Eerst alles op z’n plek. Met twee drukbezette theatermakers in huis is dat een hels karwei. Als het beneden klaar is… Moet boven ook! Afstoffen, stofzuigen, dweilen. Ik voel de rust in mijn hoofd terugkeren. Met een volle wasmand vol schone was in mijn handen staart mijn lege beeldscherm me weer aan.

‘Begin nou!’ roept mijn laptop zachtjes. Oké denk ik, nu ga ik er echt even voor zitten. ‘Whoehoe!’ hoor ik mijn laptop iets harder roepen. Het gaat lukken denk ik. Ik kijk naar mijn beeldscherm… Ik kijk naar mijn handen… Naar de toetsen… Naar mijn handen die niet naar de toetsen bewegen… Niks! Ahhhhhh! Wat de F***?

Ik heb honger, dat is het. Ik heb gewoon honger en daarna gaat het zeker beter. Als je honger hebt moet je eten en dus moet er gekookt worden. En daar gaat de laptop weer aan de kant. Op naar de keuken. Wat een bevrijding. Ik zet zelfs een muziekje op. Ik schil, ik hak, ik snij… Alles in de oven. En, dan weer die laptop…

Hallo, denk ik. Ik heb net een goddelijk maal in elkaar gezet. Mag ik even relaxen? Inmiddels is het half 7. Ik zet heel even de TV aan. Heel even maar, denk ik terwijl ik mijn laptop dichtklap en de TV aanzet. Heerlijk even ontspannen. Even niet nadenken. Rust!

Tring! Trrrring! Trrrrring! De kookwekker. Het eten is klaar. Terwijl ik op sta om naar de oven te lopen, zie ik mijn laptop liggen. Begin nou, lijkt ie te smeken. Maar nee, ik heb honger! Ik moet eerst eten. Daarna begin ik echt… Nog heel even lief laptopje.

Ik begin te eten.. Het is heerlijk maar ik kan er toch niet echt van genieten. Die blog moet af. En ik heb nog niets. Ik heb helemaal niets. Dus schuif ik mijn zalige zoete aardappel patatjes aan de kant, klap m’n laptop open en begin.

Leerlingen vertel ik altijd dat inspiratie onzin is. Dat je hard moet werken. Dat als je geen idee hebt, je gewoon maar moet gaan zitten. Dat je moet beginnen. Dat er dan vanzelf altijd wel iets komt.

En wat doe ik? Ik luister niet naar mijn eigen advies. Ik doe alles om niet aan het werk te hoeven. Ik ga opruimen, koken, eten en beloon mezelf met een beetje TV. Gelukkig ben ik meestal ontzettend gedisciplineerd. Vandaag alleen even niet. Grappig hoe dat werkt. Inspiratie.