Door: Robbie Aldjufri

Ja ik weet het.
Ik ben alweer te laat.
Maar nu heb ik echt een hele goede reden.
Het is namelijk de schuld van Sinterklaas.

Zoals jullie weten ben ik de trotse papa van twee wondertjes.
De ene kan nog niet echt praten en lijkt nog niet echt grijze haren te veroorzaken,
die ander, de oudere, is best wel een bron van papa-problemen.
Niet erg, gewoon wat ingewikkeld.
Hij is namelijk vier alleen dat vergeet hij zelf zo nu en dan.

Vraag hem naar de planeten in ons zonnestelsel en hij legt uit waarom Pluto er niet bij hoort.
Vertelt je nauwkeurig wat witte bloedcellen doen en hoe de watercylus werkt.
Hij heeft een onuitputtelijke honger naar kennis. En met een haast onafgebroken vragenstroom
zijn er tijdens de jaarlijkse pepernoten parade -met zo’n pocket professor- wat uitdagingen.

Kijk, ik ben vrijwel mijn hele leven acteur, dus de waarheid buigen naar een alternatieve is mij niet onbekend. Enkel doe ik dat niet graag voor het echie. Erger nog, ik ben een hele slechte leugenaar.
Stamelend en zwetend, knipper ik hevig en staar ontwijkend in je ogen. Ik krijg er maagzuur van.
Dan is het landelijke leugentje om bestwil een snel en spannend schaakspel.

Er zijn namelijk bepaalde feitelijkheden van die man met die mijter die ik niet kan noemen.
Ik wil mijn peuter z’n pietenpartijtje niet verpesten. Ik wil dat hij zich verwonderd.
Alleen hij vraagt zo veel.

MAAR! ik ga hem verbijsteren want ik heb: Een bericht van Sinterklaas zelf.
Ik ken namelijk Ben van Zwerm, en die kent weer Hyperpiet en die kent weer Snieklaas zelf.
De Sint werkt dit jaar thuis en neemt persoonlijke filmpjes op. YES!
Dat zullen mijn kleintjes leuk vinden.
Ik vul een vragenlijst in met hobby’s en weetjes over mijn kids en stuur hem op.

Enkele dagen later ontvang ik persoonlijk bericht van die oude baas. Een videoboodschap voor mijn kabouters. Hyperpiet schiet in beeld en noemt ze bij hun naam. De verwondering en verbazing schiet over die gezichtjes. Minutenlang staat de oudste met open mond naar het scherm te staren.
Sint en Piet vertellen over dat hij de Hermannen zo leuk vind, en dat hij zo graag bouwt en allemaal leuke weetjes die zijn moeder en ik in hebben gevuld.

Tot de laatste zin kijkt hij onafgebroken naar die olijke mensen.
Mijn hart kan niet harder huppelen.
Hij gelooft, hij is blij, hij lacht.
“Wat vond je er van ?” vraag ik om zijn geluk in woorden te horen.
Hij kijkt mij aan met een brede glimlach.

Dan zie ik in zijn blik … pure paniek
Angst en paranoia sputtert uit zijn ogen.
Klanken van nervositeit en achterdocht maken de zin:
“Hoe….weten…ze….dat?”

Zijn moeder en ik kijken elkaar aan.
Onze hersens kraken en zoeken naar de slimste zet.
Ik durf het.

“Sinterklaas weet alles”
…
Dit was geen goede manoeuvre.
Zijn gemoedstoestand neemt nu de gradatie orkaan aan.
“Alles? Hoe dan?”

Ik bedenk me dat het inderdaad benauwend eng is.
Het besef dat iemand die er nooit is alles over je weet. Dat kan ook niet.

Ik kan de leugen niet meer aan. “Luister…we moeten je iets vertellen…”
Moeder onderbreekt.
“Wij hebben al die dingen over jou verteld.”

Zijn stem snijd door me heen “Hoe dan”
Ik probeer mijn ogen en zweet onder controle te houden.
“Ik…Ken Sinterklaas”

“Echt…Hoe dan?”

“IK …ik…heb ooit een theatershow met hem gedaan”
De storm kalmeert…
Yes goede zet. Al voel ik het zweet over mijn rug gutsen.
De leugen maakt me week.
Toch lijkt de rust weder gekeerd.

Dan bij heldere hemel knalt er een vragenregen over me heen.
Behendig dans ik met een pieten pas-a-pas zijn vragenronde leeg.
Na ruim een kwartier ben ik gebroken.
Gelukkig is het bijna 5 december.

Maar…
nu heeft hij het trots aan al zijn klasgenootjes verteld…
En nu willen die ook alles weten. Want ja ik ken Sinterklaas, en ik kan alles beantwoorden.
Ik kan niet meer terug. Ik wil dat ze allemaal verwonderd blijven. Ik moet blijven verzinnen.
De waarheid kan ik niet meer buigen,
ik raak overspoeld door schoensprookjes

Ik verstop me daarom al ruim een week in een niet nader te noemen schoorsteen.
Deze blog heb ik samengevoegd uit gevonden verlanglijstjes.
Vandaar dat ik te laat was.