Door: Esther Hulst

Wat een leuke actie van Albert Heijn. Ik snap heus dat het allemaal bedacht is vanuit commercieel oogpunt. Dat het alleen bedoeld is om ouders meer te laten kopen, zodat we meer plaatjes krijgen die onze kindertjes dan weer in kunnen plakken. Off course. I get it. En toch vind ik de actie geweldig. Waarom?

Vanochtend haalde ik mijn dochter uit bed. Eigenlijk heeft ze nooit zin om op te staan. Ze blijft liever in het warme, zachte bed liggen. En geef haar eens ongelijk. Maar nu had ik een troef, namelijk het magische kookboek. Ze mocht tijdens het ontbijt plaatjes plakken. En warempel, ze kwam meteen uit bed. Ze wilde wel plaatjes plakken van Miguel uit Coco, van Rémi uit Ratatouille, Woede uit Inside Out en Maui uit Moana. Ze schoot als een Buzz Lightyear uit bed. Aan tafel pakte ze het boek erbij, scheurde de plaatjes open en begon met plakken. Het plakken was een stuk makkelijker dan bij voorgaande acties, want bijna alle personages kenden we. Wat fijn. Er was zelfs een plaatje waarbij je kon krassen en waar dan een geurtje vrijkwam. In dit geval de geur van een heerlijke taart.

Maar wat de actie en deze ochtend nou zo leuk maakt, zijn vooral twee dingen: de Disney classics die voorbij komen en dat het een receptenboek is. Nogmaals, ik begrijp heel goed dat die recepten allemaal met producten gemaakt zijn die je bij de Appie kunt halen. Maar hoe leuk is het dat kinderen zelf leren koken en daardoor dingen gaan eten die ze misschien anders niet zo vaak zouden eten. Of waar ze normaal gesproken hun neus voor ophalen en links laten liggen. Mijn dochter kreeg helemaal zin om empanadas of fruitsalades uit een ijshoorntje te maken. Ik zeg win-win.

En dan de Disney classics. Natuurlijk kwam The Lion King voorbij. En laat ik nou als kind daar de plaatjes van hebben gespaard, geruild en ingeplakt. Ik was helemaal terug in 1994. Samen met mijn beste vriendinnetje en haar moeder zaten we aan de eettafel, met onze “De Leeuwenkoning” plakplaatjesboeken. Zij woonde toen in Houten en ik in Utrecht. Daardoor waren we de perfecte ruilmaatjes. We hadden zelfs afgesproken de dubbelen mee te nemen. Daar kwamen ze tevoorschijn. En na een tijdje graaien, ruilen en vergelijken hadden we allebei ons boek vol. Wat een vreugde. We waren zo blij dat we samen met haar moeder de boeken zelfs hebben bekleefd. Een vaardigheid waar ik op de middelbare school, toen boeken gekaft moesten worden, nog erg blij mee ben geweest.

Vanochtend schoot deze herinnering me opeens weer te binnen. Terwijl ik met mijn dochter de plaatjes aan het pakken was. Wat een feest dat zij nu zo’n zelfde ervaring kan opdoen. Dat ze een (leeuwen)koning wrap kan gaan maken en de echte ratatouille uit de Disney film Ratatouille. Dat we een hele schat aan nog niet bekeken Disney-films opnieuw ontdekken. Want een heleboel klassiekers uit mijn jeugd heeft zij nog niet gezien. Dus ondanks alle commercie zeg ik: topactie. Core-memories in the making om in Inside Out taal te blijven.